In deze voorstelling wordt een introspectieve reis ondernomen om de essentie van herinnering te onderzoeken en te construeren. Herinneringen zijn niet slechts passieve opslagplaatsen van het verleden, maar levende, ademende entiteiten die gevormd worden door tijd en ervaring. De Mexicaanse kunstenaar Gabriel Orozco, met zijn werk "Yielding Stone," dient als een cruciale referentiepunt. Door een bal van plasticine over de straat te rollen, creëert hij een afdruk van de werkelijkheid—een tastbare echo van de tijd en ruimte waarin we bestaan.

Even belangrijk is de invloed van Robert Smithson's "Asphalt Rundown," dat hij omschrijft als een "kristallijne structuur van de tijd." Smithson's concept van tijd als een materiële, bijna tastbare entiteit, resoneert diep in dit werk. De worsteling met de bol klei symboliseert de nederige positie van de kunstenaar, en misschien wel van de mensheid, in relatie tot materie en omgeving. Het is de eeuwige arbeid van Sisyphus: de paradox van een voortdurende inspanning zonder einde, een cyclus van scheppen en herhalen.

Door deze handeling te herhalen, ontstaat een complexe weefsel van herinneringen—herinneringen aan zowel de onmogelijkheid als het verlangen om te delen. Het is in deze poging tot delen dat de kunstenaar een diep gevoel van vervulling zoekt. Deze vervulling ligt niet alleen in het persoonlijke, maar ook in de collectieve ervaring. Door deze ervaring met anderen te delen, worden nieuwe herinneringen opgebouwd, als lagen van klei die steeds opnieuw over elkaar heen rollen, een nieuwe werkelijkheid vormend.

De performance is uitgevoerd in 2020 in het eigen atelier, in 2021 tijdens Sphere een expo rond performatief werk in het beeldhouwatelier i.s.m. Robert Soroko en Kasper De Vos. En in het voorjaar van 2024 tijdens Coup de Ville.