Een mens bestaat niet, totdat hij in de spiegel kijkt.

Ik vertrok van mijn innerlijk kind. Een verhaal over verdriet, onzekerheid en angst. Een verhaal over de vraagstelling tot bestaansrecht. Met het beeld van mijn innerlijk kind voor ogen startte ik dit zelfportret. Ik liet het penseel zijn weg gaan. Ik wist niet waar ik zou eindigen. Het was een moeilijke weg, niet enkel technisch, maar ook gevoelsmatig. 

We kijken elkaar recht in de ogen, mijn spiegelbeeld en ik. Het heeft wat te vertellen. Ik ga plaatsnemen en luisteren. Stil. 

Dit miniatuurschilderij (97 x 146 mm) is gemaakt in olieverf op een gebruikt theezakje. Het kwam tot leven in september 2021. Het is de eerste in een reeks zelfportretten.

Het maakt deel uit van het project '101 steps to heal my inner child'