DE TWIJFELENDE RECHTERS

Olieverf op geprepareerd paneel

Mijn interpretatie van de rechtvaardige rechters is geïnspireerd op de godsdienstige/religieuze aard van ‘ het Lam Gods ’.

Wat is er te zien: 3 jonge pastoors in een fictief landschap, deels geïnspireerd op het originele landschap, met elkaar pratend en niet in vervoering van wat er zich op het retabel afspeelt. Verder een man, dakloos, arm, troosteloos, met al zijn bezittingen in

grote plastiek zakken. Ook zijn hoofddeksel wordt beschermd door een plastiek zak.

Op de voorgrond 3 oude reddingsboeien, gehavend en versleten op uitgedroogde grond. Er vliegen een aantal boeien door de lucht (of vallen naar beneden!).

In de verte op de achtergrond, een grote, moderne stad… Voor velen het paradijs op aarde.

Er is geen bewuste poging gedaan om de kleuren van het Lam Gods na te bootsen. Er werd, uit respect, wel rekening gehouden met ‘harmonie’.

Bij ‘De Twijfelende Rechters’ leunen de personages qua grootte aan bij het paneel rechts van het Lam Gods, waar St. Christoffel als een reus boven de anderen uitsteekt.

De 3 rechters zijn onderling in gesprek. Eén van hen is zichtbaar in silhouet en zijn gelaatsuitdrukking verwijst naar de zingende engelen.

De reddingsboeien illustreren niet het migrantenprobleem, maar geven eerder aan dat religie aan de gelovigen houvast bied als een vorm van reddingsboei voor aardse problemen. Vandaar de aanwezigheid van deze objecten.

Ze zijn echter wel oud en versleten en bijna onbruikbaar.

Dan is er nog de haveloze. Deze man vooraan is in beweging. Je merkt dat aan de weergave van de voeten, die met vluchtige trekken weergegeven zijn. De rest van het retabel is eerder passief, heeft weinig suggestie van beweging. Hij is onderweg, niet geïnteresseerd.

Zijn voet trekt de 3 reddingsboeien met zich mee als een extra last.

De binnenzijde van het Lam Gods geeft een vrij ‘hedendaagse’ interpretatie van het Paradijs. Rijkdom wordt er blijkbaar mee geassocieerd. Er is

ontzettend veel aandacht besteed aan de weergave van de verschillende grondstoffen: edelstenen, brokaat, gouddraad…enz. Aardse rijkdom is het Paradijs (toen al). Ik heb getracht  evenveel aandacht te besteden aan de nabootsing van simpele materialen zoals de plastiek zakken en de reddingsboeien, waardoor ook die in waarde stijgen.

De jonge pastoors, waarop de lichtinval blijkbaar van buiten het retabel invalt, staan er bij en twijfelen aan hun opdracht in deze wereld, weliswaar mooi, maar zo in verandering. ‘Kan het nog, dat geloof in het Paradijs?’