De installatie is ontstaan vanuit het zoeken naar verhalen in de openbare ruimte: verhalen die voornamelijk ontstaan in de opmerkzaamheid en verbeelding van de kijker. Daarom bestaat de installatie uit twee schermen die tegenover elkaar korte fragmenten tonen van achtergelaten of verloren objecten op een openbare plek. Deze objecten zijn telkens gerelateerd aan het lichaam (kledingstukken, schoenen, een geknutselde kroon,...), maar worden getoond zonder de oorspronkelijke eigenaar en dus zonder het lichaam waar ze ooit toe behoorden. In de fragmenten is er telkens een ander lichaam aanwezig, vanop een afstand en zonder relatie met het object.