De sella is leeg, je moet berusten in de consequenties hiervan. Het is een vechten tegen vermoeidheid die negativisme oproept en je in een depressie kan sleuren.  

Chronische ziektes hebben een grote invloed op het leven. Je komt er tegen in opstand maar je moet er mee leren leven.

Je moet steeds luisteren naar het fluisteren van je lichaam anders gaat het schreeuwen.

Dan pas heb je vrede met je lichaam en kan je op een andere manier verder met je leven.

Velen vechten dagelijks tegen onzichtbare ziektes die hun leven bepalen en beheersen.

Dit is een vermoeiend proces. Het is evenwicht zoeken tussen actie en rust.

Ook bij een empty sella syndroom met hypopituïtarisme is dit zo.