Een samenstelling van 116 keramieken ringen met een kleine opening. WWI en WWII staan beide voor het afzien door vele mensen. Gevangen in kampen met soms enkel rode stenen muren, in muffe gebouwen levend, soms in tochtige houten barakken. Ontbering, opsluiting, onderdrukking en het depersonaliseren in deze kampen was een mensonterend gegeven.

Ringen met de jaartallen uit de oorlogen, daarachter het ongeluksnummer 13 en oplopend per jaar nummers staan symbool voor de “nummers” die deze mensen enkel waren. De ringen als symbool voor handboeien en gevangenschap. De opening verbind de ringen aan elkaar. Elkaar, was enkel wat deze gevangenen hadden. De rode tere ringen voor de breekbaarheid van de slachtoffers. De witte engobe, die zeer licht en niet overal is aangebracht staat voor de kleur van hoop, het hele kleine beetje dat ze nog over hadden om ooit hier uit te geraken.

De andere kant van de ringen zijn zonder nummers, namen of witte kleur. Symbool voor de oorlogen daarna, de onderdrukking en gevangenschappen die er nog steeds zijn.