Eline De Bruyne: 'Dit schilderij heeft een sterk filmisch karakter. Het landschap en de kledij van de vrouwen maken het werk moeilijk in de tijd te situeren en daardoor ook tijdlozer. Ik beeld me al meteen het verhaal van twee vrouwelijke geliefden in, met een onzichtbare derde buiten het beeld, naar wie de ene vrouw omkijkt, en met wie de twee in een gecompliceerde driehoeksverhouding verwikkeld zijn. Ik hou ervan hoe Van Meerhaeghe de vrouw in quasi al haar werken centraal zet, vaak met de blik net wel/net niet naar de kijker gericht, waardoor we onvermijdelijk in de scène gezogen worden.'