Indra's liefde voor de natuur, met name voor bergen en bloemen, geeft richting aan haar werk. Met natuurlijke pigmenten en waterverf bouwt ze gelaagde landschappen die bewegen tussen abstractie en figuratie, waarbij landschapselementen worden gesuggereerd en herkenning oproepen.

Door de lagen van verf en de balans tussen transparantie en dekkend, ontstaat er een spel van krachtige kleuren, tonaliteitsverschillen, contrast en structuren.

Het schilderij nodigt de toeschouwer uit om langer te kijken, waardoor de onderlagen van het werk langzaam worden onthuld en gevoeld. Haar werk eist aandacht, een uitnodiging om verder te kijken dan wat op het eerste gezicht zichtbaar is.