Het starten van een nieuw schilderij ontstaat bij Ilse Verschaeve telkens vanuit een buikgevoel; het verlangen een bepaalde emotie uit te drukken, het vast te houden, het willen weergeven van de realiteit van het moment. Hoewel de onderwerpen bijna uitsluitend personages/portretten betreffen, is het niet haar intentie een realistische weergave neer te zetten. Eerder dan het maken van een exacte kopie streeft zij ernaar de kijker een gewaarwording te ontlokken. Een gewaarwording die niet zelden voor een zekere spanning of beklemming zorgt en de toeschouwer achterlaat met een gevoel van melancholie.
Vanuit haar achtergrond als grafisch vormgever experimenteert ze ook graag met andere vormen van beeldkunst. Lino en zeefdruk zijn de meest gebruikte middelen bij het omzetten van haar tekeningen naar print.