Verweven verbondenheid 

Op de grond, centraal in de ruimte, staat een intrigerend kunstwerk dat de kijker uitnodigt om na te denken over de complexe relaties tussen zelfbeeld, gemeenschap en de invloed van dierbaren. Dit levensgroot beeld, eerst met klei geboetseerd en nadien afgegoten in gips, is een weergave van de kunstenares zelf. Elk detail van haar lichaam, van de ledematen tot de gezichtsuitdrukking, is met zorg en precisie vastgelegd, waardoor het lijkt alsof het kunstwerk elk moment tot leven kan komen. 

De ledematen zijn afgietsels van haar eigen lichaam, maar de torso bestaat uit stukken van oude donsdekens die ooit toebehoorden aan haar kinderen. Deze dekens staan symbool voor warmte en geborgenheid en vertellen verhalen over kindertijd en onvoorwaardelijke liefde. Ze voegen een intieme laag toe aan het werk. De natuurgetrouwe kleurweergave van het gezicht, de armen en benen, geschilderd met acrylverf, benadrukt de kwetsbaarheid en authenticiteit van de kunstenares. 

Rondom het beeld liggen en hangen armen, afgietsels van kennissen, vrienden en familieleden van de kunstenares. Zij zijn verbonden met het centrale beeld door middel van draden.  

Aan de muur hangt een schilderij dat in dialoog gaat met het beeld. Hierop zien we de kunstenares afgebeeld met een draad in haar hand. De draad verbindt het schilderij met het beeld ervoor. Deze verbinding tussen schilderij en sculptuur staat symbool voor de autonomie van de kunstenaar; hoewel zij beïnvloed wordt door haar omgeving, heeft zij ook de kracht om haar eigen leven richting en zin te geven. 

"Verweven verbondenheid" is niet alleen een portret van de kunstenaar, maar ook een reflectie op de dynamiek van relaties. Het werk daagt de kijker uit om na te denken over de mensen die ons vormen, de invloeden in ons leven en de keuzes die we maken.