Er golft iets uit de muur – kijken we in een ei? Een schelp? De buik? Schuifel dichterbij en je hoort geluid opborrelen als uit een veenpolder. Langzamerhand beginnen woorden door het water te klinken. Kom, leg je hoofd langs de binnenkant van deze vreemde bol en laat je even meevoeren, op wat de stemmen blijken van mijn grootmoeder en ik, opgenomen in de afgelopen vijf jaar. Ze verhalen over haar leven, uren en uren aan audiomateriaal, zoveel dat ik mij soms overspoeld voel door herinneringen. Dit beeldhouwwerk is een eerste aanzet tot een vehikel dat mijn oma’s persoonlijk-politieke geschiedenis kan huizen zonder die expliciet bloot te leggen. Wat ik met de toehoorder poog te delen, is een intergenerationele tijdsbeleving, opdat we even samen kunnen komen in ‘Aion’.