Wolken hebben een steeds veranderende gelaagdheid, kleur en volume. Ze zijn de verpersoonlijking van het altijd onderweg zijn. Ze razen over ons hoofd en brengen ons van de aarde (in de wolken). Het ene moment zijn ze er en het andere moment zijn ze weg. Dit fenomeen, dat door de meeste mensen over het hoofd wordt gezien, is hier met veel passie en aandacht in beeld gebracht. Anaïs heeft als een goede choreografe het kijkstandpunt zeer laag gehouden en de kern aan de onderkant van het werk gelegd. Zo kan je als toeschouwer uren van de wolken genieten en naar het onuitgesprokene staren.