Dit werk is geschilderd met lino-inkt, aangelengd met olie en aangebracht met paletmes op papier. Het vormt een vervolg op mijn eerdere werk Kleine Beer — een beeld dat de monumentaliteit van mijn knuffelberen wilde tonen, maar hun menselijke gelaat bewust achterwege liet. Een spel met identiteit: Wie ben ik? Wie ben jij?

In dit nieuwe werk draag ik de kleren die ik vandaag aandoe. Dat contrasteert met het eerste beeld, waarin ik de kleding uit mijn kindertijd droeg. Twee versies van mezelf: dezelfde houding, dezelfde techniek, dezelfde compositie — en toch een volledig ander mens. Een jaar scheidt de twee portretten, maar dat jaar bevat een wereld van verschil.

Ook de presentatie versterkt dat spanningsveld. Dit schilderij hangt op mijn eigen ooghoogte: een volwassen perspectief, een lichaam dat zich opricht. Het eerdere werk plaats ik op de hoogte van een kind — lager bij de grond, dichter bij wie ik ooit was. Het is een tastbare meting van groei: niet alleen in centimeters, maar in stem, ruimte en zelfbewustzijn.

Samen vormen ze een confrontatie tussen verleden en heden — twee ikken die elkaar aankijken, zoekend naar continuïteit in een identiteit die voortdurend verandert.