Dit kunstwerk is gemaakt in het kader van het kunstenfestival van Watou. Het is geïnspireerd door het verhaal van een inwoner wiens man recent is overleden. Tijdens het opruimen vond ze kleine hoofdjes terug die hij ooit zelf maakte. Hij ging vaak naar het Helleketelbos om stokken te verzamelen, met het plan om de hoofdjes bovenop de stokken te plaatsen. Zijn droom was om samen met zijn familie door het bos te wandelen, ieder met een wandelstok. Helaas bleef die droom onvoltooid wegens ziekte.

In dit werk heb ik zijn visie tot leven gebracht in textiel. Samen met de vrouw ben ik naar hetzelfde bos gegaan om stokken te verzamelen, elk corresponderend met een familielid: 9 kinderen, 3 tantes en meer. Deze stokken dragen niet alleen hoofdjes, maar ook de herinnering aan een droom die nu, in deze vorm, verder leeft.