Triptych - encaustic paintings. 

We worden meer en meer geconfronteerd met landschappen die veranderen ten gevolge van de klimaatcrisis. In het hier voorgestelde werk wilde ik de kracht van water, en wat overblijft na een overstroming weergeven. Het is geïnspireerd op een gedicht van klimaatdichter Pieter Van de Walle: Water leest zichzelf een verhaal voor.

Dit gedicht biedt voor mij een contemplatieve reflectie op de rol van water in de natuur en zijn relatie met de wereld om ons heen. De sprekende stem van het water impliceert een bewustzijn dat verder gaat dan menselijke percepties en waarden. Water wordt afgebeeld als een autonome kracht die zijn eigen verhaal vertelt, onafhankelijk van de mens. Een verhaal waarin niets wordt beloofd. De cyclus en de constante beweging van water gaan door, ongeacht wat er gebeurt. Bij de vraag "of het nog wakker is" en het antwoord dat het "langzaamaan leert slapen" zie ik een beeld dat achterblijft na een overstroming, het landschap is veranderd. Het water is nog aanwezig, intrinsiek waardevol en echt in zijn eigen recht.