Het Huis van de Onzichtbare Verbeelding is de overkoepelende titel voor alle werken die ik in het kader van mijn masterproject voor de afstudeerrichting grafisch ontwerp - Image Thinking (in 2024-2025) had gemaakt. De video is een samenvatting van het geheel, waarbij verschillende video-experimenten (van stopmotion tot close-up film) worden vergezeld door audio om zo de innerlijke werking van mijn brein te benaderen. 

Dit project onderzoekt afantasie, het onvermogen om mentale visuele beelden op te roepen, en de invloed ervan op mijn artistieke praktijk. Vertrekkend vanuit mijn persoonlijke ervaring met afantasie, neem ik de lezer mee door de ruimtes van het huis van mijn onzichtbare verbeelding, waarbij elke kamer fungeert als metafoor voor een ander aspect van mijn innerlijke wereld dat beïnvloed wordt door afantasie: geheugen, verbeelding, zintuiglijke prikkels, dromen en creativiteit. Aan de hand van theoretisch onderzoek, tekeningen en reflectieve teksten leg ik bloot hoe mijn verbeelding niet visueel, maar conceptueel en talig werkt, en hoe dit mijn manier van kijken, denken en maken vormgeeft. Afantasie wordt in dit werk niet benaderd als een beperking, maar als een alternatieve manier van ervaren en creëren, een andere toegangspoort tot de werkelijkheid. Mijn tekeningen functioneren hierbij als externe visualisaties van een innerlijke wereld die zich niet in beelden toont.

Dir project is tegelijk een persoonlijk onderzoek en een bredere reflectie op wat verbeelding en creativiteit betekenen. Ze stelt vragen bij de nadruk die gelegd wordt op visueel denken (zowel binnen de verbeelding als in de kunstwereld) en opent een dialoog over de diversiteit aan mentale representaties. Wat gebeurt er als verbeelding niet van binnenuit ontstaat, maar pas tot leven komt tijdens het maken zelf? Wat zegt dat over creativiteit, herinnering en onze relatie tot de werkelijkheid?