Deze keramische sculptuur combineert ruwe en verfijnde elementen. De ronde vorm van steengoedklei met houtassen heeft een verweerde textuur, vergelijkbaar met archeologische vondsten. Witte porseleinvlakjes lichten het oppervlak subtiel op. Dit contrasteert mooi met de donkere basis, wat zorgt voor een intrigerend visueel effect.

Op het deksel strijden verglaasde houtassen en doorschijnend porselein om aandacht. Het witte porselein rijst op uit vulkanische texturen, wat een balans creëert tussen oerkracht en elegantie. Het samenspel tussen deze contrasterende materialen benadrukt de dialoog tussen het elementaire en het gepolijste. Hierin ligt de betekenis van 'dialoog' voor dit object: het is een gesprek tussen de ruwe, natuurlijke krachten en de verfijnde, menselijke hand die ze vormgeeft.

Deze dynamische interactie tussen materialen symboliseert de verbinding en spanning tussen tegengestelde krachten. Het werk voelt zowel oeroud als modern aan, en nodigt de kijker uit om na te denken over de interactie en harmonie tussen verschillende elementen.