Mensen die ik ken, of niet ken, toevallige passanten, zijn de inspiratiebron voor mijn portretten in olieverf.

Het gaat hierbij niet om het nastreven van de perfecte gelijkenis. Ik ben er immers van overtuigd dat mijn beeld, mijn idee, van hoe iemand er uitziet, niet volledig overeenkomt met het beeld dat andere mensen hebben van de geportretteerde . Ik ben constant op zoek naar het "ware beeld" terwijl ik eigenlijk besef dat het enige juiste beeld voor iedereen dat van zijn eigen herinnering is. En deze herinneringen zijn sowieso subjectief...