De draden van de rabarber, zij vormen een verbinding met de natuur, met mijn jeugd.

Ze roepen herinneringen op, een rabarbersteel met een suikerklontje op smikkelen,

draden naar het spel, als kind met zo’n reuzenblad een parasol tegen de zon, een regenscherm als het plots zacht begint te druppelen. Zo fijn.

De keuken die zich vult met een heerlijke geur van zelfgemaakte confituur al dan niet met aardbeien, om dan nog te zwijgen van de zondagse rabarbertaart.

Dit werk is gemaakt met 100% wol, eerst naald vilt, daarna nat gevilt.