Gebasseerd op een bezoek aan het stadsmuseum MOU, waar de befaamde Oudenaardse wandtapijten met groenwerk (verdures) te zien zijn keerde Cnockaert terug op haar onderzoek rond het zelfportret. 

Voor de nieuwe werken ging ze op stap met haar analoge camera en gaf ze zichzelf telkens 10 seconden om zich te verstoppen in de omgevende natuur. Beelden waarin het lichaam duidelijk en helder verschijnt, dan weer vaag en onleesbaar is. Met die foto’s als vertrekpunt ontwikkelt zich een proces van transformatie naar de textiele mentaliteit van de verdure.