Porselein, fragiel en zuiver, wordt hier gebruikt om porseleinen proppen vorm te geven: proppen die doen denken aan iets wat werd weggestopt, verdrongen of genegeerd. Ze staan symbool voor datgene wat vaak onzichtbaar blijft maar wel aanwezig is. Deze porseleinen objecten zijn erg breekbaar. Ze veranderen bij elke verplaatsing, verliezen stukjes, breken af. Toch worden ze niet hersteld. Net als herinneringen, dragen ze de sporen van verlies. Ze vragen om zorg maar niet om perfectie. De keramische prop functioneert als metafoor voor restmateriaal, zowel letterlijk als iets dat weggegooid wordt als figuurlijk: een gedachte, gevoel of herinnering die men niet wil of kan bewaren. Een prop kan symbool staan voor iets dat onbelangrijk of verborgen is maar ook voor iets dat afgewerkt of beëindigd is, waardoor het in deze context een nieuwe waarde en zichtbaarheid krijgt. Het object roept vragen op over wat we liever opzijschuiven omdat het pijn doet, ongemakkelijk is of niet past binnen het beeld dat we van onszelf of van onze tradities willen behouden. Ik probeer datgene wat niet uitgesproken wordt te materialiseren door gebruik te maken van een fragiel medium.