“Konijnenhol” bouwt verder op het project “Quatre Mains / Zonder
Handen” dat ontstond uit de leegte die de dood van mijn vader
achterliet. Die desolaatheid genereerde een nieuwe
alomtegenwoordigheid in de vorm van een steen in piepschuim.
Na het tentoonstellen van “Quatre Mains / Zonder Handen”, vond ik
het niet langer voldoende om de foto's op een conventionele manier te
exposeren. Ik wilde het boek naar drie dimensies vertalen, zodat het
echt in de ruimte zou gaan leven. Deze verschuiving van een
tweedimensionaal vlak naar een driedimensionale realiteit was het
uitgangspunt voor “Konijnenhol”.
Die focus op driedimensionaliteit heb ik gecombineerd met mijn
fascinatie voor grensgebieden: plaatsen waar twee of meer dingen
samenkomen. Door objecten uit mijn beelden te recreëren en ze te
vergroten tot de schaal van de werkelijke ruimte, verken ik de grens
tussen beeldhouwkunst en fotografie.
Één van de meest betekenisvolle objecten uit het boek “Quatre
Mains / Zonder Handen” – een stukje pyriet – blies ik op en begon er
een fotografische studie van. Een oefening die op haar beurt
uitmondde in een studie over de reproductie van beelden en de
toevallige mogelijkheden die uit dit proces voortkomen.

Experimenteren met perceptie, foto’s hergebruiken, kopiëren of
opnieuw fotograferen en aan kleine picturale ingrepen onderwerpen,
de context van mijn onderwerp verschuiven ... Het zijn allemaal
manieren waarmee ik probeer de materialiteit van een beeld te
vergroten en een idee van ruimtelijkheid op te roepen.
Omdat ik snel en intuïtief werk, zijn de noties van tijd en controle
prominent aanwezig. Is het mogelijk om fotografie te gebruiken om
de essentie van deze flow vast te leggen? Kan een transformatief
proces van beelden maken net zo belangrijk zijn als het uiteindelijke
resultaat?