Dit textiel werk werd gemaakt in verband met een tentoonstelling in Andenne, waar ik de kelder van een oud justitie paleis mocht inpalmen. De kelder is geladen door de aanwezigheid van voormalige cellen. De deuren hebben kijkgaten met tralies en in de muren zijn er nog kettingen verzegeld.

Voor elk van de vijf cellen heb ik een installatie gemaakt die als een weerspiegeling is van de geest van de door mij ingebeelde gevangenen, die daar elk een spoor tijdens hun wachten op het vonnis hebben achtergelaten.

Het kunstwerk O.T. inspireerd zich op de Roman "La Bête Humaine " van Zola, waarin de doodsdrift van Lantier zeer duidelijk beschreven staat. Toen ik het boek las als 18 jarige was ik zeer onder de indruk van de donkere kant van de mensheid.

Het wrede van het doden staat in oppositie met het zachte materiaal, velours en nep bont, dat voor deze intallatie is gebruikt. Het nepbont verwijst naar het dierlijke dat diep in de mens nog steeds aanwezig is in de vorm van een oerinstinct.

De tegenstelling van het wrede en de goedheid van de mens vind je terug in het verwijzen naar eros en thanathos.

De wonde die aan de bovenkant aanwezig is in de sculptuur kan ook gezien worden als een vrouwelijk geslachtorgaan dat verwijst naar «  L'origine du monde » ( Courbet).

De Titel O.T. verwijst zowel naar initialen van de persoon die in de cel zat als naar het franse werkwoord « Ôter », ontnemen, verwijderen.

Het begin en het einde van leven zijn verbonden in de sculptuur in de vorm van een oneindig terugkomend patroon.