"Welkom, je hebt me geopend. Je roman.

Open mijn hemd, kleed me uit. en ontdoe me van mijn geschreven lagen. Draai ze om als een page-turner. Open me af en toe zodat ik weet dat je nog aan me denkt. 

Houd me vast, aai mijn cover, kus mijn achterflap. Open me op pagina 26 en snuif me intens op zoals je bij oude archiefboeken doet. Ik zal ruiken naar.. lavendel. Sla mijn pagina’s om met zorg, want ik ben slordig aan elkaar gebonden. Ik heb bindingsangst. Luister naar mijn licht gekreuk en gekreun als je een pagina omdraait. Blader langs mijn randen heen, want dat kriebelt enorm. Hoor je mijn ‘prrrr’? Dat ben ik die bulderlach.

Lees me langzaam, lees me traag. Leg me af en toe weg als we elkaar beu zijn. maar geef me niet terug weg aan het station. Laat mijn pagina’s vergelen, mijn randen krom worden, mijn letters verbleken maar geef me niet weg, leen me niet uit, verkoop me niet. Ik ben monogaam. een bibliotheek is niets voor mij, dat hoerenkot. Mijn woorden zijn voor jouw ogen alleen. Want bij het openen van mijn boek, open je niet alleen mijn pak. Je opent

Je opent mij,

Je ro man. 

-- 

Met dit werk wil ik de nietigheid van het boek als object verwerpen. Via dit personage wil ik het medelijden van de toeschouwer opwekken. Het triestig en zielig leven als boek bewust maken bij de toeschouwer door de ziel van roman wel voor te dragen. Hij vraagt om toegang te krijgen tot de mens, wil mens zijn in de mate van het boek mogelijke. Het is een tragikomische zaak om hem voor te dragen.