Het werk ’82u05’ 29 dagen' is geïnspireerd door geborduurde meelzakken die ik in het depot van Flanders Field Museum mocht bewonderen. Deze katoenen zakken voor voedselhulp werden tijdens WO I geborduurd door vrouwen en bevatten elk een eigen kwetsbaar verhaal. Tijdens deze donkere periode zochten ze verlichting in het maken en de herhalende open -en neergaande beweging van de naald.

Ik werk steeds vanuit de handeling van het maken en niet vanuit een vooropgesteld eindbeeld. Materialen als zand verwijzen naar mijn obsessie voor controle over mijn leven. Ik leg mezelf absurde regels op tijdens het maken. Ik meet mijn tijd en deze vormen de basis voor een doelloze inventaris die mee ingenaaid wordt in het doek.

De herhaalde pogingen om iets ongrijpbaar te vangen vormen de basis van mijn werken. Na eindeloze pogingen geef ik het over werk over aan de tijd die vergankelijkheid met zich meebrengt.