Deze reeks werken is een verder doorgedreven uitwerking van het thema “chemische processen”. Het handelt hier niet meer over het slechts uitbeelden van chemische reacties die het ware beeld van een portret vormen. 
Het gaat nu veel breder en door het toepassen van nieuwe procedés wordt er op zoek gegaan naar het zoveel mogelijk uitschakelen van de subjectieve keuze. Om dit maximaal te kunnen bereiken is de factor van het onzichtbare ontstaan behouden gebleven.
Daarbij werd in de reeks HARTSLAG het werk gecreëerd door gebruik te maken van de hartslag van de kunstenares. Hiermee werd een volledig autonome reactie van het lichaam geïntegreerd in het kunstwerk, wat het een uniciteit geeft die nog verder gaat dan een vingerafdruk. 

De werken werden gecreëerd zodat de chemische processen in de materie hun vrije gang kunnen gaan. Het ontstane beeld is te vergelijken met een microscopische weergave van één of ander chemisch proces. Deze beelden kom je wel eens tegen in wetenschappelijke bladen. 
Tegelijkertijd kan zo’n beeld ook gezien worden als een satellietfoto van delen van de aarde. In dat geval is het geen microscopische,  maar wel een macroscopische weergave. 
Het hele kleine kan dus gelijkvormig zijn met het hele grote. Hierin zit een notie vervat van de wiskundige fractalentheorie die tegenwoordig via digitale programma’s heel mooi deze herhalingen laten zien.