Deze installatie bestaat uit 4 delen, genummerd van 1 tot 4. Alle vier dragen ze de titel Ballast.*

De vorm van herbruikbare, opplooibare tasjes met kleurrijke prints doet me altijd denken aan topjes voor dames. Ik verzamel ze al een tijd. Tijdens de jaren 90 bewaarde ik ook tickets, uitnodigingen, kaarten, memo´s e.a. papieren souvenirs van exposities, voorstellingen, films, feestjes en reizen. Zo documenteerde ik mijn leven in die tijd. Nu staan die dozen stof te vergaren in mijn kasten; ze nemen te veel plaats in; ze zijn verworden tot ballast, herinneringen aan vorige levens. Toch blijk ik niet in staat om ze bij het oud papier te zetten. Dus ga ik er nu doorheen en bekijk papiertje per papiertje. Tijdens dit proces word ik - als door een teletijdmachine - terug gekatapulteerd naar het verleden. Nadat ik gered heb wat me nog te dierbaar is, haal ik vervolgens alles, stuk voor stuk, door de papierversnipperaar. Met deze stroken versnipperd papier en karton en hier en daar een voorwerpje, vul ik de tassen. Al hakend met meerkleurige wol, voorzie ik ze van armen en handen. Dat haken leerde ik nog op de lagere school. De armen vul ik met gerecupereerde plastic flessen; voor de handen gebruik ik gevonden objecten. Elk werk groeit al hakend, zonder precies voorafgaand plan. Zo ontstaan gehavende vrouwenlichamen die ook in de meeste van mijn driedimensionale werken met textiel en in mijn tekeningen en collages centraal staan.

De afzonderlijke delen gaan in interactie met elkaar, maar ook met de toeschouwers. Ze zijn gemaakt om aangeraakt te worden. De bezoeker kan ze optillen, verplaatsen, ze omarmen, ze op de rug nemen, zijn hoofd erdoorheen steken, … Kunst om aan te raken en zo geraakt worden door kunst.

*Later zal deze reeks nog aangevuld worden met 3 of zelfs 5 bijkomende delen. Bij 7 of 9 (zoals de levens van een kat) zal de serie compleet zijn.