Bij de verwerking van een existentieel verlies maakte ik een half kleed (voorkant) in witte elastan stof en  bekleedde het met gips. Dit schild, harnas, schort,... bracht ik tot leven in een performance waarbij ik de sculptuur heb gedragen en ermee tegen een muur heb gelopen waardoor het harde maar broze materiaal transformeerde in kleine keramische schellen die zich nu gedragen als rinkelende belletjes. Het sculptuur werd ritueel door het publiek beschilderd met goudverf om de breuken te versieren.

De sculptuur wordt geëxposeerd als een installatie op een veldezel samen met de schoenen en de stokken die dienden om de goudverf aan te brengen.