Illustraties bij de tekst van Dana Winters.

'Finn verveelt zich. Het is heerlijk weer buiten en tijdens de les rekenen van meester Joris weigeren de nummers stil te staan op het blad. Hij droomt van het verjaardagsfeestje van zijn buurmeisje. Een prachtige witte vogel werd door een goochelaar uit een hoge hoed tevoorschijn gehaald en betoverde Finn met zijn zachte vleugels en kleine oogjes. De vogel zat nergens aan vast en kon ver wegvliegen om alles te zien, maar toch kwam ze altijd terug naar de goochelaar.

Die nacht fladderde Finn naar dromenland om daar fantastische avonturen te beleven en nu, in de les, moet hij moeite doen om zijn ogen open te houden en op te letten. Finn weet toch nooit de oplossing en kijkt liever uit het raam. De warmte van de lentezon maakt hem extra slaperig, zijn hoofd wordt zwaarder met elke optelsom die op het bord verschijnt. Op de speelplaats zitten ook veel vogels, maar het lijken wel afschuwelijke gedrochten na het zien van de vogel uit de hoed. Die was prachtig; de grote veren, wit als sneeuw, die haar wegvoeren, laten ontsnappen van alles. Weg van de cijfers, van het krijtbord, van meester Joris, hoog boven de school, hoog boven het hele dorp, glijden door de blauwe lucht met vleugels die door kleine wolkjes snijden als door malse boter.

Maar ineens zijn de vleugels weg, is er geen vogel te zien en stort Finn schreeuwend naar de grond.  Hij schiet bezweet wakker aan zijn tafel en meester Joris kijkt hem ontgoocheld aan.'