Aphrodite  , dochter van  Zeus en Dione .
Vooreerst werd zij nog vereerd als godin van de schoonheid. Zelf bezat zij die schoonheid, en elke bekoorlijkheid die een vrouw kan hebben, was in volkomen mate haar deel. Het was haar taak om die schoonheid door versierselen van het lichaam te doen uitkomen.
De gulden Aphrodite, de zoet lachende Aphrodite, zijn bijnamen die op deze eigenschap betrekking hebben. Zij draagt de gordel der liefde, die alle tovermiddelen die de liefde tot haar beschikking heeft, in zich bevat: het hevig verlangen en de zoete taal van de liefde, die zelfs de geest van de verstandigen van het rechte spoor doen afdwalen. Haar ogen, haar schone boezem, haar lieflijke mond, die met een rozenknop wordt vergeleken, worden door de Griekse dichters dikwijls met geestdrift bezongen. Wanneer men de uitnemende schoonheid van een sterfelijke vrouw wil beklemtonen, vergelijkt men haar met Aphrodite.