Vanitas, de Latijnse term voor ijdelheid, verwijst naar de behoefte aan menselijke nederigheid in het grote geheel van de natuur. Zo werd Vanitas een gebruikelijke titel voor stillevens in de klassieke traditie. Beide delen van dit tweeluik tonen een deel van een exotisch hemellichaam dat langzaam begint te ontbinden. Een stervende planeet die stralen van energie uitzendt in een laatste strijd.

Acrylverf, bladgoud, spuitbus en pigmenten op met hout bespannen katoenen canvas. Afgewerkt met drievoudige vernis en luxe glanslaag.