Liefste dagboek, ik kan het zien aan hun gezichten. Heel subtiel en verborgen.
De zon schijnt soms even op de blik van sommige voorbijgangers wanneer ze mij zien. Ik vraag hen met mijn ogen wat er scheelt. Ze antwoorden met een stiekeme glimlach die alleen ik mag zien, maar Cat ook opmerkt.
Ik weet niet precies wat ze van mij willen, maar ik denk verder niet veel. Ze zien iets in mij dat hun dag een paar seconden verlicht. Na dat kort moment stromen ze weer verder in de haast, maar ik ben blij dat ik hen toch enkele seconden kon doen stilstaan.
Dat telt dan als therapiehond, toch?

Consultaties kan je boeken via mijn assistent Cat.

Groetjes, dokter Rikkie 🐶