Liefste dagboek bonjour,
we zijn wat gewend geraakt aan de drukte van Brussel, maar door afgelopen dagen in de rust van de natuur in Duitsland te wandelen, besefte ik dat er hier toch echt constant veel prikkels zijn.
Alles is zo extreem. Het verkeer, de geluiden, de honden en hun mensen, de mensen zonder honden,...

Alles is intenser, het leuke én het irritante. Mensen zijn extra graaf en extra degoutant. Ze zijn heel hard in zichzelf gekeerd en te sociaal, zachter maar vooral luider, heel erg vriendelijk en superonbeleefd. Het ene moment heb ik goesting om me tussen het volk te storten en mee te feesten, het andere moment wil ik niets liever dan me opsluiten in een geluidsdicht hondenhok met pianomuziek (want als Cat piano voor mij speelt is dat echt heel rustgevend).
Ik denk dat we gewoon nog genoeg moeten gaan uitwaaien aan de zee en in dardennen. 🌲🌻

Wel spreken mensen hier alle talen door elkaar, zijn er op elke straathoek vuilbakken voor mijn kakjes, veel parken en perken in de buurt en opende er net een nieuwe chillplek om de hoek waar Cat zeker veel koffie zal gaan drinken en dan mag ik mee. “Un café normal pour moi et un peu d'eau pour le chien, s’il vous plaît,” vraagt ze dan. ☕🪿

We kijken samen uit naar wanneer de zon weer warmer wordt, al zal het lawaai op straat dan zeker niet verminderen, lol. Ma bon, ik doe alvast elke dag een zonnedans. Doe allemaal mee! Merci beaucoup bonne journée bonne nuit au revoir à plus tard. ☀️