Een helder wit vlak, bijna als een ziel, probeert zich los te maken van de wereld waarin het vastzit.

Vijf zwarte lijnen trekken er dwars doorheen, als een ritme dat blijft herhalen wat moet, een wekelijkse structuur die orde oplegt, die houvast belooft maar met elke herhaling zwaarder wordt.

Achter dat raster kolkt het leven: felle kleuren, ongecontroleerde energie, een voortdurende beweging die geen richting lijkt te kennen.

Het wit staat daartegenover als een vorm van standvastigheid, een zuiver stuk van de persoonlijkheid dat weigert om zijn helderheid te verliezen.

Het is de kern van schoonheid die probeert overeind te blijven in een wereld van intensiteit, van chaos, van voortdurende meesleuring.

I tried to leave the frame is een werk over verzet binnen beperking, over de drang om te ademen in een structuur die dwingt, maar ook beschermt.

Een visuele onderhandeling tussen controle en overgave, tussen het leven dat je overkomt en de mens die probeert te blijven bestaan daarbinnen.