Inward Collision is een schilderij dat spreekt vanuit de binnenkant van een mens.

Een explosie die niet naar buiten, maar naar binnen gericht is, een moment waarop alles tegelijk beweegt: verlangen, angst, drang, herinnering.

Het werk verbeeldt de complexe persoonlijkheid die haar weg probeert te vinden in die overdaad, maar toch een kleine opening bewaart voor schoonheid, een gaatje naar de essentie, een ademruimte in het tumult.

De centrale figuur, geïnspireerd door de brutale kleurentaal van Karel Appel, bestaat uit rood, groen en blauw, samengehouden door zwart en wit.

Die kleuren botsen en vermengen zich als lagen van tegenstrijdige gevoelens, een innerlijk landschap van strijd en hoop.

Rondom de figuur bevinden zich witte zones, ogenschijnlijk leeg, maar ze werken als zuurstofkamers: plaatsen waar het gevecht even kan ademen, zonder ooit echt tot rust te komen.

Het werk vangt dat paradoxale moment waarop chaos en schoonheid elkaar raken, waar pijn de weg vrijmaakt voor betekenis, en waar de zoektocht naar evenwicht zelf het bewijs van leven wordt.