Dit boek is een eerbetoon aan mijn moeder en haar dementieproces. Ze verloor steeds meer haar taal en kon zich niet goed meer uitdrukken. Een korte periode schreef ze stukjes op losse papiertjes. Haar handschrift werd onzekerder en haar zinnen niet meer consistent. De stukjes leken alle kanten op te gaan. Toch bleken individuele zinnen als "alles gaat in verwildering" en "alles een beetjes vergeten, maar jammmer" veel te zeggen en ze raakten me diep. Ik borduurde haar zinnen in haar handschrift, met haar borduurgaren op losse stukjes textiel. Na haar dood heb ik ze samengebracht in een stoffenboek. De voorkant is een lijntekening van een foto toen ze vjf jaar was.