Werken:

1. Wilde Haren Symborg, netkleed; gerecycleerde katoen, haar; hand gesponnen draad van hennep, schapen wol en mensen haar. 

2. Draad spinnen, horizontaal groeien, relaties koesteren. Over Wortels en wegen. Fanzine, genaaid rugwerk, gerecycleerd papier. 

1.
Het wezen van de Wilde Haren Symborg strekt zich uit in draden die een netkleed vormen. De draden die daaraan gehaakt zijn, zijn hand gesponnen draden gemaakt van hennep, schapen wol en mijn eigen haar. 

Dit werk is er gekomen met de hulp van mijn moeder, een groep van zestig plus vrouwen van een locale haak- en breiclub die ik ontmoet heb in het dienstencentrum Den Deigem in Mechelen en Dudu Kurmaz, een Turkse vrouw die me de kunst van het handspinnen geleerd heeft. 

                                                                                                             ---

"Wanneer we ergens aan beginnen, we onze draden weven in een netwerk van relaties, weten we niet wat er uit gaat komen. Niemand weet dat, dat is onvoorspelbaar. We kunnen dit risico enkel nemen door een diep vertrouwen in de mensen waar we mee samen werken. We kunnen niet steeds van tevoren plannen. Het is pas achteraf dat we kunnen kijken welke stappen we samen hebben genomen en welke patronen verschenen zijn." — Arendt H.

Hierin ligt de de essentie van dit werk. Het netkleed dat is ontstaan door de samenwerking met een groep van zestigplus vrouwen draagt in zich de gehaakte en gesponnen verhalen die we gedeeld hebben tijdens het samen maken van dit netkleed.

2.
Het werk gaat gepaard met een Fanzine dat een geheel vormt van opgevangen fragmenten tijdens de samenwerking aan dit netkleed. De mondeling overgedragen kennis, persoonlijke verhalen, het verhaal van de wilde haren symborg en beeldmateriaal in de vorm van foto’s en tekeningen zijn zorgvuldig samengebracht in deze publicatie. In dit verhaal deel ik o.a mijn bewondering voor deze groep vrouwen die los van – winstbejag -, samen komen en elkaar voeden door kennis, verhalen, tijd en vriendschap met elkaar te delen.

“Onze gesprekken hoeven voor mij helemaal niet diepgravend te zijn, ook gewoon babbelen doet goed. Elk gesprek twijnt een draad van samenhang, ook als het over koetjes en kalfjes gaat. Het is zinvol omdat het gebeurt, omdat we samen zijn.” — Laura Eva Meuris

Volgens Hanna Arendt kunnen mensen iets voor elkaar krijgen, wanneer ze samen werken in een groep – binnen
het gegeven van een stad of in een huis of tussen mensen van eenzelfde buurt. In het huidige individualistische neoliberale tijdperk wil ik het belang van samen maken zonder economisch doeleind naar voren brengen.

Volgens mij brengt samen maken het deel in de mens naar boven dat graag wil delen, uitwisselen en zich boven alles verbonden wil voelen.