Ik wandel mijn straat uit richting een bospad en passeer een wit huis gebouwd in de jaren 70 stijl. Het lijkt een huis dat hier niet hoort. Ik stop en kijk ernaar. Het is omringd door bomen en ik kijk hoe de wind de bomen wild laat bewegen. Binnen brandt er licht. Ik kan niet goed naar binnen kijken, toch hangen er geen gordijnen voor de ramen. De gloed van het licht dat naar buiten schijnt is warm. Ik sta aan de overkant van de straat in het donker en wandel terug. Niet meer richting het bospad. Ik beslis om in de omliggende straten te wandelen. Zou ik nog zo een mooi huis tegen komen? De straten zijn leeg en verlaten. Toch voelt de mens aanwezig in het landschap waarin ik nu wandel.

Ik voel me aangetrokken door de donkere nacht, de blauwe gloed van de lucht, de straatlantaarns die branden en de lichten die hier en daar branden in een huis en mij een glimp laten opvangen van iemands anders leven. Toch kijk ik niet meer naar binnen, het is een lantaarnpaal tussen de bomen die mijn aandacht trekt aan de overkant van de straat. De takken lijken de lantaarnpaal te omringen en door de wind ontstaat er een schaduwspel op de grond. Ik blijf er een tijdje naar kijken.

Berglust 02 nachtlicht, Covid-19, April 2020