Driekleur - dit werk ontstond in een tijd waarin ik wanhopig probeerde mijn leven in bedwang te houden, maar tegelijkertijd stikte in mijn eigen regels.

Ik had die rasterlijnen zo zorgvuldig gepland, elke streep een poging om controle te hebben over de chaos die in mij woedde. Mijn handen beefden terwijl ik ze aanbracht. Ik was zo bang om los te laten, zo verschrikkelijk bang dat alles uit elkaar zou vallen als ik niet alles precies volgens plan deed. 

Maar toen kwam het blauw. Oh, dat prachtige, rebelse blauw dat weigerde binnen de lijntjes te blijven. Ik voelde paniek opkomen toen het over mijn zorgvuldig gecreëerde grenzen stroomde en toen, plotseling, een overweldigend gevoel van bevrijding. 

Het rood dat was mijn moed, mijn passie die ik zo lang had onderdrukt. Elke rode vlaag was een moment waarop ik mezelf toestond écht te voelen, om niet perfect te zijn, om gewoon mens te zijn in al mijn warme, chaotische glorie.

Terwijl ik aan dit werk werkte, vond ik een waarheid die mijn leven transformeerde : ik heb structuur nodig om te functioneren, maar ik heb vrijheid nodig om te leven. De spanning tussen die twee is niet mijn probleem het is mijn kracht, mijn unieke dans.

Dit schilderij werd mijn dagelijkse herinnering dat ik niet hoef te kiezen tussen discipline en spontaniteit, tussen controle en overgave. Ik kan beide zijn. Ik ben beide. En in die acceptatie vond ik eindelijk de harmonie waar ik mijn hele leven naar had gezocht niet in perfectie, maar in de prachtige, gebroken balans tussen wat ik plan en wat gewoon gebeurt.